باباخانی در این نسخه از داستان، علاوه بر حفظ خطوط اصلی روایت نظامی، به گسترش عمق شخصیت‌ ها و پیچیدگی‌ های درونی آن‌ ها پرداخته و به‌ ویژه به جنبه‌ های روان‌شناختی شخصیت‌ ها توجه بیشتری دارد.

در این کتاب، تضاد های درونی شخصیت‌ ها، روابط پیچیده‌ی اجتماعی و دستاورد های فردی به شکلی زیبا و دقیق بررسی شده است. این بازخوانی علاوه بر وفاداری به اصل داستان، تجربه‌ای نو از دنیای کهن ایران باستان و همچنین رابطه‌های انسانی را در عصر حاضر ارائه می‌ دهد.

در نهایت، “خسرو و شیرین” خسرو باباخانی نه تنها یک داستان عاشقانه و حماسی است، بلکه بررسی عمیقی از مفاهیم مانند وفاداری، فداکاری و ایثار در دل تحولات تاریخی و اجتماعی است. این اثر به مخاطب نشان می‌ دهد که چگونه داستان‌ های کهن می‌ توانند همچنان در دنیای معاصر معنا پیدا کنند و در ذهن خواننده باقی بمانند.