در بسیاری از مردم، مصرف الکل به روشی برای کمک به تحمل مشکلات زندگی و تمدد اعصاب تبدیل شده است؛ زیرا آثار روانی و فیزیکی مثبت و کوتاه مدت دارد و علاوه بر آن، انتظارات مثبت از آثار آن در ذهن افراد بعضی جوامع رشد کرده و تثبیت شده است، اما به علت در دسترس بودن، بسیاری از مردم در مصرف آن زیاده روی می‌کنند؛ تا جایی که الکل هم در سلامت فیزیکی و هم در سلامت روانی آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. با افزایش مصرف، تحمل بدن در مقابل الکل بیشتر می‌شود و فرد برای رسیدن به اثر قبلی، به اجبار باید مقدار بیشتری الکل بنوشد. در بلند مدت مصرف زیاده از حد الکل باعث می‌شود که در صورت نرسیدن الکل به بدن، سندروم پرهیز به وجود آید. سندروم پرهیز از الکل عبارت است از مجموعه سمپتوم‌هایی مثل بیقراری، دشواری در به خواب رفتن، اضطراب و افسردگی، لرزش ماهیچه‌ها و افزایش فشار خون و دمای بدن. بعد از چند سال، افراط شدید در نوشیدن الکل، ممکن است فرد به دلیریوم ترمنز (delirium tremens) یا (DT) مبتلا شود. این عارضه زمانی روی می‌دهد که سطح الکل در خون فرد ناگهان کاهش می‌یابد. در این حالت، فرد به دلیریوم دچار می‌شود، هالوسینیشن‌های آزاردهنده تجربه می‌کند و ماهیچه‌هایش لرزش پیدا می‌کنند.”خرید کتاب آسیب شناسی روانی مهدی گنجی جلد دوم”